Voordat je met de meting begint, moet je op enkele dingen letten. De GTC-modellen bieden bijv. diverse opties voor de kleurenschaal, afhankelijk van persoonlijke smaak. Geef je de voorkeur aan intuïtieve gloeikleuren, regenboogkleuren, een psychologische kleurstelling of gewone grijstinten?

Bij geringe temperatuurverschillen wordt een contrastrijk kleurenpalet (bijv. regenboogkleuren) aanbevolen, terwijl bij grotere verschillen een contrastarmer palet (bijv. gloeikleuren) intuïtiever is.

Om het warmtebeeld contrastrijk en zodoende sprekender te laten zijn, moet eventueel de schaalverdeling worden aangepast. Onze warmtebeeldcamera's bieden daarvoor een praktische Lock-functie waarmee je deze schaalverdeling eenvoudig en snel kunt optimaliseren.

Wil je dus bijvoorbeeld een venster thermografisch analyseren waaronder zich een radiator bevindt, dan verandert deze je hele warmtebeeld en hierdoor kunnen de temperaturen bij het venster minder goed worden gedifferentieerd. Om dit te vermijden, kun je met de warmtebeeldcamera zo dicht naar het venster lopen dat de verwarming niet meer zichtbaar is in het warmtebeeld. Zet vervolgens via de toets rechtsboven de kleurenschaal vast en je kunt ook al vanaf een grotere afstand een beeld met veel details maken. Als alternatief is dit ook in de handmatige modus mogelijk.

Indien mogelijk moet je objecten uitsluitend in droge toestand meten, omdat regen en andere neerslag invloed hebben op de oppervlaktetemperatuur. Dat betekent ook dat verwarmend zonlicht moet worden vermeden. Wij adviseren bovendien om de vroege ochtenduren te gebruiken voor de buitenthermografie. Een hoge luchtvochtigheid en wind hebben eveneens een negatieve uitwerking op de precisie van de meetwaarden en dienen derhalve te worden vermeden.

Bovendien wordt afgeraden om in de directe omgeving van hittebronnen (bijv. fornuizen) te meten. Eventueel kun je deze ook afschermen en zo de invloed ervan verminderen. In veel gevallen van de bouwthermografie komen herfst en winter in aanmerking als optimale jaargetijden voor de meting. Het temperatuurverschil tussen binnen en buiten is dan groot genoeg voor het effectief lokaliseren van probleemgebieden (aanbevolen minimaal verschil: 10° C).

Als je een nauwkeurige waarde in graden Celsius wilt bepalen, dan moet je in elk geval de emissiegraad en de gereflecteerde temperatuur instellen. Zo voorkom je dat meetwaarden door sterke reflectie worden vervalst.

De emissiegraad vind je bij de vooringestelde materialen in het toestel of schat je op basis van de aard van het oppervlak. Om de gereflecteerde temperatuur te bepalen, moet je eerst controleren of het om directe of indirecte spiegeling gaat. Directe spiegelingen treden vaak bij gladde oppervlakken op en je kunt ze in het warmtebeeld als spiegeling herkennen (bijv. bij een ruit). In zo'n geval kan de temperatuurwaarde van het zich spiegelende object als gereflecteerde temperatuur worden gebruikt. Een indirecte spiegeling treedt daarentegen meestal bij ruwe oppervlakken op (bijv. pleisterwerk). Bepaal hier de gemiddelde temperatuur vóór het meetobject en stel deze als gereflecteerde temperatuur in.

Bij te sterk reflecterende oppervlakken als blank metaal adviseren wij het gebruik van mat-zwarte plakstroken of speciale sprays. Als je deze op het reflecterende object aanbrengt, dan nemen ze na een korte tijd wachten de temperatuur ervan aan en kun je die vanwege een hoge emissiegraad betrouwbaar bepalen. De invloed van de reflectie van de eigen lichaamswarmte kan daarentegen tot een minimum worden beperkt door in een iets schuine hoek te meten.

Of, het gebruik van een temperatuursensor (thermokoppel type K) met de infraroodthermometer GIS 1000 C kan helpen. Het gebruik van de temperatuursensor vermijdt reflectie en de temperatuur wordt direct gemeten door het object rechtstreeks aan te raken

Om ervoor te zorgen dat de hoge kwaliteit van de warmtebeelden is gegarandeerd, moet je bij de meting een minimumafstand (30 cm) aanhouden. Het is effectief gebleken om in twee stappen te werk te gaan.

Als je bijv. een muur op isolatieproblemen onderzoekt, geeft een eerste controle vanaf een grotere afstand een goed eerste overzicht. De tweede opname, dit keer van dichtbij, geeft dan gedetailleerd uitsluitsel en is duidelijk betrouwbaarder, want afstandsfouten zijn hier uitgesloten. Omdat de afstand een grote invloed op de kwaliteit van de meting heeft, moet deze over het algemeen vanaf een zo kort mogelijke afstand worden uitgevoerd.